Eindelijk
was het dan zover de bootcamp sessie/mentale weerbaarheidstraining met de MB1
op het slufterstrand vond zaterdag 23 januari plaats. Al ruim een week van tevoren aangekondigd aan de dames
echter de inhoud van de activiteiten werden niet prijs gegeven, Pieter voerde
de spanning met een persoonlijke boodschap nog wat verder op, de één vond het
spannend de ander stond te trappelen.
Zaterdag
was het dan eindelijk zover en werd er al vroeg op HV Spijkenisse verzameld
09.00u a 09.10u om zo met het team af te reizen naar het Slufterstrand.
We
wilden natuurlijk op zo’n dag als vandaag één ding zeker niet en dat was te laat
komen. We kwamen mooi op tijd aan 09.45u en de meiden konden zich gaan klaar
maken. Om 10.00u stond iedereen keurig klaar aan de start van deze mooie dag. Waar de start eerst nog erg giechelig en lacherig begon sloeg dit snel om in
focus/ concentratie want de boodschap was duidelijk van Pieter en Luuk tijd niet
gehaald is opnieuw, opdracht niet gehaald is opnieuw.
De meiden begonnen met de
eerste zware beproeving om de heuvel binnen een bepaalde tijd op en af te
rennen met alle benodigde spullen (autobanden, catterballs, water en pylonnen). Iedereen wilde de tijd uiteraard halen maar dit bleek uiteraard niet haalbaar
en de groep viel vaak in meerdere groepjes uit elkaar. Hier werd gelijk goed op
ingespeeld door de groep te corrigeren. Je team is zo goed als je zwakste
schakel. Vanaf dat moment gebeurde er zoveel mooie dingen, meiden gingen
elkaar helpen ze gingen elkaar stimuleren en motiveren, iets waar we met trots
naar heb gekeken.
Er
volgden nog vele mooie beelden en mooie opdrachten. Deze is zeker nog
het vermelden waard; de dames stelde zich weer netjes op en hoorde tot hun grote
opluchting dat ze de zee niet in hoefden. Het werd ook geen zee maar wel de
grote plas voor de zee😉 de groep moest Pieter volgen
in een hele hoge looppas en uiteraard moesten de spullen weer mee. Verslappen
kon niet want Luuk bleef er boven op zitten om de groep aangesloten te houden.
De dames waren zeiknat en mochten als klap op de vuurpijl de grote
berg op tijgeren en toen zat het er op voor deze kanjers.
We hebben een groep gezien die hebben gelachen met elkaar, er zijn tranen
gevloeid, ze zijn mentaal en fysiek over grenzen gegaan. Ze zijn echt tot het
gaatje gegaan en waren echt leeg na afloop.
Als laatste snel de koude natte kleren verwisselen voor warme kleding om daarna deze
dag te evalueren.
Je krijgt kippenvel als je ziet wat Pieter en Luuk in deze ochtend hebben neergezet; de samenwerking en de teamcohesie. Heel bijzonder om van dichtbij te zien, wat
maakt dat we super trots kunnen zijn op onze kanjers van de HV Spijkenisse MB1.
Tot slot willen we Pieter en Luuk bedanken voor deze mooie dag, de meiden zullen hier nog lang aan terug denken.